Γράφει η Αργυρή Τσίγκη Αθθυμούμαι. Τα Γέννα, όπως ελάλεν η γιαγιά μου τα Χριστούγεννα, έπρεπεν να ζυμώσουμεν τα κούμουλλα. Μερικές μέρες πριν, ο παπάς μου εφρόντιζεν να κουβαλήσει στην αυλήν της γιαγιάς ξύλα για το άψιμον του φούρνου. Η γιαγιά επλύννισκεν το σιτάριν , το έβαζεν σε έναν καλάθιν να φύει το νερόν του τζιαι άπλωνε το στον ήλιο να στεγνώσει πάνω σε καθαρες σακκούλλες και σεντόνια που είχε για τούτον τον σκοπόν. Το σιτάριν αλέθετουν στον μύλον τζιαι μόλις το έφερναν στο σπίτι, το άπλωναν πάνω σε σεντόνια να κρυάνει τζιαι μετά εφυλάαν το μέσα σε έναν μεγάλον κουμνίν. Μια μέρα πριν το ζύμωμα, η γιαγιά ανατζίναν το προζύμιν. Εβαλλεν την μεγάλη την ξύλινη την βούρναν μέσα στο σώσπιτο τζιαι με την τατσιά εκοσκίνιζεν το αλεύρι να ξεχωρίσει το πίτερον. Εβαλλεν το προζύμι στην μιαν άκρια της βούρνας, λλίον άλας, χλιαρό νερό και το ζύμωνε καλά. Το σκέπαζε με καθαρό ρούχο και το άφηνε όλη τη νυκτα να "μπεί ", δηλαδή να φουσκώσει. Την επομένη μέρα , πρωί π
Γνωστά και άγνωστα μα πάντα υπέροχα μέρη στο Νησί της Αφροδίτης